De Baltic Sea Circle Challenge: 's werelds noordelijkste rally, waarin je in 16 dagen maar liefst 7500 km aflegt met een auto van minimaal 25 jaar oud en zonder GPS! Ik (Anna) en mijn vriend Stefan waren meteen enthousiast: Challenge accepted! Graag neem ik jullie mee op ons spannende avontuur met onze groene T3: Bert. De Baltic Sea Circle Challenge start in Duitsland en voert je vervolgens door Denemarken en Zweden. Daarna bereik je het betoverende Noorwegen, waar je de prachtige Lofoten en de indrukwekkende Noordkaap verkent. Vervolgens reis je terug naar het zuiden, doorkruis je Finland en de intrigerende Baltische Staten, om uiteindelijk in Polen te eindigen. Tot slot bereik je (hopelijk) de finishlijn in Hamburg. Het is een flinke tocht, maar we konden niet wachten om te beginnen!
Maar voor ik ons avontuur deel, is er een ander verhaal dat verteld moet worden. Als deelnemer moet je namelijk €750,- ophalen voor een goed doel, een prachtig initiatief waarbij je naast je eigen plezier ook iets moois doet voor anderen. Flashback naar 2020 in Mexico. We kochten een Volkswagen T2'tje om een half jaar mee rond te reizen. Na wat opknapwerk en een naam (Bert), waren we klaar voor vertrek. Maar 2020 had andere plannen: COVID-19 doorkruiste onze reis. Gelukkig vonden we Misión Surf Mexico, een opvanghuis voor wezen en kinderen zonder veilig thuis, opgericht door het Australische koppel Alan en Pam. Ze zetten hun leven in om de cyclus van armoede, ongelijkheid en misbruik te doorbreken en kansen te bieden aan elk kind. We hebben zelf gezien wat voor geweldig werk ze doen. Dus toen we een goed doel moesten kiezen voor onze Noordkaap-uitdaging, twijfelden we geen moment: dat werd natuurlijk Misión Surf Mexico.
Van garage tot grenzeloze avonturen
Om een T3 Synchro uit 1986, na ruim 8 jaar stilstand, klaar te stomen voor een reis van 7500 kilometer moet er natuurlijk wel het een en ander gebeuren. Gelukkig is een van ons, ik zal in het midden laten wie, ontzettend handig en heeft bergen werk verzet. Tot op de dag van vertrek hebben we aan de T3 gewerkt. Zelfs 's ochtends had hij nog op de brug gestaan en om 12 uur konden we dan eindelijk aan onze reis beginnen. Met onze favoriete Spotify-lijst op vol volume vlogen de eerste 500 kilometer voorbij en bij aankomst in Hamburg kwamen de drankjes koud uit de koelkast. Onze roadtrip was perfect begonnen!
Eenmaal aangekomen op het terrein van de start van de Baltic Sea Circle Challenge hadden we even een rondje om de andere deelnemende voertuigen gedaan. Het was bijzonder om te zien wat voor andere auto's, busjes en campers er allemaal stonden. Van kleine eendjes tot grote Landrovers, alles kwam voorbij, er reed zelfs een Unimog mee! Daarnaast kregen we het roadbook. Daarin staat de route in grote lijnen uitgestippeld, inclusief handige tips voor onderweg. Voor elke dag is er een opdracht, zo heb je nog een extra uitdaging om je wakker te houden tijdens die lange ritten! 's Avonds waren we op tijd in onze daktent geklommen, want we hadden een spannende dag voor de boeg. Zou alles wel goed gaan? Stel je voor dat we stil zouden komen te staan, of dat we het ijskoud zouden krijgen bij de poolgrens! Daar zouden we gauw genoeg achter komen…
Ochtendgymnastiek en een onvergetelijke start
Na een goede nachtrust was het dan eindelijk zo ver! De eerste eitjes gleden in de pan en de eerste kop koffie pruttelde (wat blijft dat toch heerlijk). Doordat de T3 Synchro vrij hoog op z'n poten staat, konden we de daktent alleen vanaf het dakrek afbreken. Een flink karwei, maar goed, dat zagen we dan maar als ochtendgymnastiek!
Nadat de daktent weer netjes in de hoes zat, de ontbijtspullen waren opgeruimd en (hopelijk) alles vaststond, reden we naar de startlijn, waar we met Duitse precisie in rijen opgesteld werden. Een dag eerder waren er blijkbaar ook al 150 auto's vertrokken. In totaal deden er wel 270 auto's mee! De sfeer was ontzettend opgewekt en iedereen liep rond om een praatje met elkaar te maken. Na een welkomstpraatje hoorden we het startschot en reden we met z'n allen de startlijn over.
Al bij de eerste bocht kwamen we erachter dat we iets vrij essentieels vergeten waren: de routeplannen! Naast het feit dat je de snelwegen moet vermijden, is het ook niet toegestaan om een navigatiesysteem te gebruiken. Uiteraard hadden we ook nog geen wegenkaart gekocht en dus, toen we bij de bocht stonden, kwam de keuze 'links of rechts' iets te snel. We zagen sommige auto's links gaan en sommige rechts, dus zijn we ienemienemutte ook maar rechtsaf geslagen. Om deze lichte tegenslag te overbruggen, hadden we snel de kaartenapp op onze telefoon aangezet en wat knooppunten opgeschreven. Volgens ons boekje mochten we de eerste dag nog wat snelwegen pakken om eerder in Zweden te komen. We gingen met de veerboot richting Denemarken en via de beroemde Sontbrug staken we over naar Zweden. Het eerste deel van de route was niet heel erg bijzonder, maar na de brug gingen we de grote weg af en stelde het weidse Zweedse platteland, met een zakkend zonnetje, ons zeker niet teleur.
Vikingrituelen en betoverende uitzichten
Voor onze eerste opdracht moesten we onderweg vijf heilige Vikingelementen verzamelen:
1. Zand van de Deense kust
2. Een groen takje van een Zweedse boom
3. Water uit de Baltische Zee
4. Een stukje Scandinavisch ijzer
5. Wind van de oceaan
We zijn dus op heel wat plekken gestopt om deze bijzondere dingen te verzamelen, zo kom je nog eens ergens. Het doel van het verzamelen van deze elementen, was om er een traditionele Vikingceremonie mee te houden. Deze ceremonie zou zorgen voor geluk en een goede reis, dat konden we wel gebruiken! Dit deden we bij een van de grootste Vikingmonumenten van Zweden: Ale’s Stones. Deze plek wordt ook wel de Stonehenge van Zweden genoemd. Deze rotspartij ligt op een klif met fantastisch uitzicht en komt voor in heel wat mythes, legenden, en onopgeloste raadsels. Geen betere plek om traditioneel ritueel uit te voeren!
Tot nu toe was het weer niet geweldig geweest, maar eenmaal bij de Stonehenge aangekomen trok de lucht open en konden we genieten van het uitzicht van de ondergaande zon boven de zee. Helaas konden we hier niet slapen en aangezien de avond begon te vallen, moesten we toch op zoek naar een slaapplek. Het voordeel van Zweden is dat je mag wildkamperen, heerlijk! Lekker struinen naar een mooi plekje om te staan is echt het ultieme gevoel van vrijheid. Jammer genoeg viel het niet mee om een plekje aan zee te vinden en hebben we uiteindelijk, nadat onze knorrende magen de overhand kregen, moeten settelen voor een plekje in het bos. Op zich ook prima, echter één nadeel: muggen! Hierdoor werden we wederom weer even met onze neus op de feiten gedrukt: we waren een lange broek voor Stefan vergeten. Misschien niet heel verstandig tijdens een reis naar de Noordkaap…
Tip: Wanneer je een plek zoekt om te wildkamperen kan je dit doen door bijvoorbeeld doodlopende weggetjes via Google Maps te volgen!
Bijzondere begraafplaats
Toen we de volgende ochtend wakker werden, hadden we nog steeds onze zinnen gezet op wakker worden aan de kust. Dus zijn we, voor onze eerste kop koffie, toch nog even snel op zoek gegaan naar staplek aan de zee. Het was een prachtige dag en gelukkig vonden we snel een plekje waar we heerlijk hebben ontbeten.
Toerend door Zweden bracht onze route ons steeds Noordelijker, waar het uitgestrekte landschap vol met lieflijke dorpjes langzaam veranderde in dennenbossen en bergmeren. De wegen werden rustiger en ook de radio kon steeds vaker geen bereik meer vinden. Onderweg hebben we een bijzondere begraafplaats bezocht in het stadje Ryd: een autokerkhof in de bossen. De opdracht van de dag was de oude tourbus van Abba vinden die hier ‘begraven’ schijnt te zijn. Een bijzondere plek om even de benen te strekken!
We sloten de dag af in het midden van Zweden in het merendistrict vlakbij Örebro. Kort voordat we bij onze bestemming aankwamen, reden we voor het eerst verkeerd. Dat werd even een flink stukje off road rijden! Wat eigenlijk heel gaaf was met een bus die zo hoog op z’n wielen staat. Ondanks de extra kilometers hadden we dit echt niet willen missen, want wat was dit een prachtige omweg. De zakkende zon boven de gekleurde lupines… het was net een sprookje! Uiteindelijk kwamen gelukkig toch bij onze bestemming aan; een wildspot aan het meer. We hebben onze stoeltjes uitgeklapt en genoten van een heerlijke maaltijd. Zo hadden we ons camperen in Zweden exact voorgesteld!
Het winkelwalhalla
We waren expres wat dichter bij de ‘grote’ stad Örebro gaan slapen omdat we van plan waren de volgende dag even langs een automaterialenzaak te rijden. We hadden namelijk onderweg wat problemen gehad met onze grote vriend Bert, die af en toe moeite leek te hebben met optrekken. Na wat gerommeld en gekeken te hebben onder het motorluik kwamen we erachter dat het klemmetje van de ontsteking los zat. Hierdoor werd de ontsteking van het tijdstip verdraaid. We hadden geprobeerd op gevoel het geluid van de motor af te stellen, maar het was nog verre van perfect.
Helaas had de eerste winkel de stroboscoop niet, maar ze verwezen ons door naar Biltema, een paradijs voor Zwedenfans en kampeerliefhebbers. Deze winkel had werkelijk alles: kampeerspullen, boot- en tuingereedschap en natuurlijk ook auto-onderdelen. We verloren onszelf voor een uur in deze waanzinnige winkel, maar slaagden uiteindelijk in onze missie en vertrokken met de stroboscoop en nog wat extra equipment, zoals een jerrycan en een pomp voor de camperkraan. Goede aankopen, waardoor we ineens stromend water en een afvoer hadden, luxe!
Hoewel er veel kilometers op het programma stonden, was het absoluut geen straf. We genoten van pitstops voor Zweedse kanelbullar met koffie, lunchten bij een sereen meer en bewonderden rendieren en adembenemende landschappen. Tijdens het rijden van de rally kwamen we voortdurend andere rallyrijders tegen. Wat was het leuk om te zien hoe iedereen naar elkaar zwaaide en bij tankstations gezellige gesprekken voerde. Hoewel we niet echt samen reden, kruisten onze paden regelmatig en dat bleek verrassend leuk te zijn.
De race tegen de klok
Die avond, tijdens het diner, bespraken we onze route. Over twee dagen moesten we op de Lofoten zijn voor een feest dat voor alle deelnemers werd georganiseerd. We hadden al gelezen dat je er met de boot kon komen of zelf kon rijden. We kozen ervoor om te rijden, zodat we meer van de omgeving konden zien. Echter, toen we tijdens het eten de kaart bestudeerden, begrepen we waarom zoveel mensen voor de boot kozen. We moesten bijna helemaal op het puntje van de Lofoten zijn. Je kunt hier met een (nogal populaire) veerboot komen. Met de auto kom je er ook, maar moet je wel helemaal naar het noorden rijden en dan over de eilanden helemaal naar het zuiden, én weer terug omhoog naar de Noordkaap.
Hier hadden we ons nogal in vergist. Snel pakten we de boekingssite voor veerboten erbij, maar alle interessante overtochten waren al volgeboekt. Er was nog een deel vrijgelaten voor mensen die aan kwamen rijden, maar dat was een gok. De veilige optie was het boeken van de enige beschikbare overtocht, die er in plaats van drie uur, zeven uur over zou doen. Dit betekende dat we de volgende dag om 17.00 uur vanuit Bodø zouden vertrekken, wat nog 800 kilometer verderop lag. Het zou krap worden. We namen de beslissing, reserveerden de tickets, gooiden de vuile vaat in de gootsteen en stapten weer in de auto om te vertrekken.
Achter de wolken schijnt de (middernacht)zon
Het grootste nadeel van de Baltic Sea Circle Challenge is ongetwijfeld de enorme afstanden die in korte tijd afgelegd moeten worden. We realiseerden ons dat we beter vooruit moesten plannen en niet alleen voor de volgende dag. Toch genoten we van de prachtige avondrit dankzij de lange dagen in het noorden van Scandinavië. Toen we om 23.00 uur bij een meer stopten, herinnerden we ons waarom we deze reis maakten: de natuur is werkelijk adembenemend.
De volgende ochtend was het veel koeler, en na een kop koffie vertrokken we richting de Noorse grens. Onderweg gaven we onze laatste Zweedse kronen uit aan kanelbullar, warme sokken en een muts. Eenmaal in Noorwegen veranderde het landschap en werd het ruiger en drukker op de weg. Na een stop bij de Arctic Circle reden we door naar Bodø, waar onze veerboot naar de Lofoten zou vertrekken. Hoewel we ruim op tijd aankwamen en al snel in het gezelschap van andere rallyrijders waren, hadden we niet het geluk om op de snellere veerboot te stappen. Toch bleven we positief en keken uit naar het prachtige uitzicht tijdens de lange tocht. Helaas sloeg het weer om en werden we geteisterd door regen en wind, wat de vaart nog langer maakte dan gepland.
Om 2 uur ’s nachts kwamen we aan in Moskenes, het stormde enorm, maar het was gek genoeg nog steeds licht. Een bijzondere gewaarwording, die middernachtzon. We vonden samen met een ander Nederlands rallyteam een slaapplek en sliepen die nacht in ons busje in plaats van de daktent. Ondanks de vermoeiende reis en teleurstellend weer, hielden we de moed erin, al hoopten we vurig op beter weer tijdens onze tijd op de Lofoten. Echter zag het er niet heel rooskleurig uit...
Stay tuned: want volgende keer vertel ik jullie het tweede deel van de Baltic Sea Circle Challenge. Met nog spectaculairdere avonturen, verbazingwekkende landschappen, onverwachte wendingen en opwindende activiteiten. Mis het niet!
