Corona leidt tot mega avontuur

Ongeveer 1,5 geleden begonnen tweeling Jolisa en Saskia van Leeuwen (29), Lisa de Bree (28) en Eileen Helfferich (25) aan een groot avontuur. Als gevolg van corona hadden ze zo goed als geen werk meer. Ze kochten een Engelse dubbeldekker uit 1976 met als droom er een camper met logeerruimte van te maken. Niet gehinderd door technische kennis gingen ze aan de slag. En met succes! Het doorzettingsvermogen van de dames betaalt zich uit: ‘La Karavana’ rijdt en heeft de eerste gasten al van een warm bed en een douchebeurt voorzien tijdens verschillende avontuurlijke trips.

Even voorstellen

Saskia en Jolisa zijn een eeneiige tweeling. Ze werken in de evenementenbranche en Jolisa is ook werkzaam als reisleider. Lisa ontmoetten ze via een pop-up-event en Eileen werd een collega bij de organisatie van het festival Down The Rabbit Hole. De oudste van het stel, de dubbeldekker zelf, reed in de jaren ’70 en ’80 als lijn 847 tussen Barnsley en Doncaster in Yorkshire. Zijn maximumgewicht is 16.000 kilogram en de motor die dat trekt is een zescilinderlijnmotor van Gardner. In 2000 verruilde hij de linker rijbaan voor de rechter en werd naar Nederland gehaald, om gebruikt te worden als trouwlocatie. Twintig jaar later zijn de vier dames trotse eigenaar van ‘La Karavana’.

Nu of nooit

Jolisa: “Als we het ooit konden doen, was het nu. De zomers zijn normaal vol met projecten, evenementen en buitenlandse trips. Maar alles viel weg. We liepen al wel met een soortgelijk plan, maar corona gaf de doorslag.” Van elk teamlid werd verwacht dat ze minimaal drie dagen per week in de bus stopte, tot hij af is, een financieel potje meeneemt en dat ze nu, na de verbouwing, een aantal reizen per jaar begeleidt. 

Hulp van alle kanten

Waar Eileen, Jolisa en Saskia als gevolg van corona geen werk meer hadden, besloot Lisa zelf haar baan op te zeggen bij een school. Een sprong in het diepe, die tot nu toe heel goed uitpakt.Aan belangstelling van de media hebben ze geen gebrek en op Facebook en Instagram hebben ze duizenden volgers. Ook zijn ze van allerlei kanten geholpen door vrienden, vreemden en oude bekenden. Lisa: “Zelfs mensen waar we al tien jaar geen contact meer mee hadden, kwamen ineens tevoorschijn.” Jolisa: “Iedereen vindt het een heel sympathiek project. Sommige materialen werden gesponsord of kregen we met korting. De meeste hulp kwam van vrijwilligers, vrienden en familie. We vonden het soms ook wel bezwaarlijk om weer mensen te vragen, maar we merkten dat ze het eigenlijk heel leuk vinden om te helpen. Omdat ze zelf een ander soort baan hebben, voelt het klussen hier buiten als een heel rijke tijdsbesteding.” Naast sponsoring en hulp waren er ook keiharde knaken nodig om het project op weg te krijgen. Via een crowdfundingsactie zamelden ze geld in. Mensen konden een stukje bus adopteren en dat gebeurde veel uit onverwachte hoek. “Onbekenden doneerden omdat ze het zo’n mooie droom vonden of zoiets zelf nooit hebben aangedurfd. Uiteindelijk leverde dat 14.000 euro op en 3.000 euro aan materialen. Die hele periode vielen we van de ene verbazing in de andere over elke gedoneerde euro. Want het is onze droom, ons plan, onze bus en dan is het zo gaaf om te zien dat er zoveel mensen wilden helpen en enthousiast zijn.” 

En dan is er nog boer Dirk Molenaar. Deze hoorde van z’n neef, een vriend van de dames, over het project en bood een plekje op z’n land in Nieuw-Vennep aan waar de wagen kon staan. Lisa: “Molenaar heeft heel veel kennis, een schuur vol apparatuur en gereedschap dat we mochten gebruiken, ruimte en goede adviezen.” Hij blijkt vol te zitten met energieke oneliners. “Als je later je houten jassie aan hebt, heb je meer spijt van wat je niet hebt gedaan dan van wat je wel hebt gedaan.” Vanaf z’n grasmaaier, als de bus niet wil starten: “Geef hem ff wat tijd joh, hij is de jongste niet meer.” En over een schouder meekijkend: “Dat is een schroevendraaier, geen rothoutverwijderaar.” 

Benieuwd naar meer over het kunstwerk op de buitenkant? Onderaan dit artikel vertellen we je er meer over!

Uitdagingen 

Zijn ze dan helemaal geen uitdagingen tegengekomen? Jawel! Zoals wel vaker zat het venijn van dit project niet in de grote dingen, maar in de kleine lettertjes. “De verzekeringspremie bijvoorbeeld”, zegt Jolisa met rollende ogen. “Niemand wil je verzekeren. Er is er maar één verzekeraar en die vraagt de hoofdprijs: 500 euro per maand. Voor alleen de WA. Dus als iemand nog iets weet? We hebben overal gezocht, dus de gouden tip is heel erg welkom. En we moesten van een maatschap naar een stichting. Daar komen dan weer notariskosten bij kijken, geld dat we liever aan de bus besteden.” En qua verbouwing is er een lange tijd veel werk verzet, waarin de vooruitgang niet zo zichtbaar was. “Er is zoveel gedaan dat je niet ziet: de lekkage die eeuwig leek te duren – elke dag lag er weer een plas water in de bus – of het isoleren van de immense hoeveelheid vierkante meters en de bedrading aanleggen.” Maar met betrekking tot de verbouwing is er toch weinig frustratie te bespeuren. “Voor drie onbekenden, mijn zus kende ik natuurlijk al goed, gaan we verdomd goed met elkaar om. We vinden het nog steeds leuk en we hebben een boel geleerd.” 

Vooroordelen

Vooroordelen kwamen de klussers ook tegen. “Als er nieuwsgierige mensen langskwamen, terwijl er ook mannelijke vrienden aan het werk waren, dan liepen die mensen toch altijd naar die man met hun vragen. Ze gaan er toch vanuit dat het zijn bus is. Of bij het protest tegen coronamaatregelen van Unmute Us van de evenementenbranche, waar we aan deelnamen. Daar vroeg de organisatie bij de chauffeursbriefing waar onze chauffeur was.” Alle vier hebben ze hun C-rijbewijs gehaald. En toen dat papiertje binnen was, reden ze als test met z’n vieren naar het strand. “We hadden niemand nodig en daar zaten we, met een muziekje erbij. We waren trots en vrij. Oké, wij kunnen dit met elkaar!” Een paar weken later, op een tocht naar een camperevent in Antwerpen, bleek dat er nog wel wat bijgeleerd kon worden. “Dat was mijn eerste echte ritje en op een gegeven moment stonden we stil. De bus wilde niet meer. De nieuwe meter op de tank gaf nog een kwart aan, maar toch was ‘ie leeg... Die moest blijkbaar nog goed afgesteld worden. Stonden we zonder diesel. Dom natuurlijk, maar dit is gefikst en de diesel staat nu op de checklist. Vlak achter ons reed toevallig ook nog iemand van de provincie met pilonnen in de kofferbak en die hielp meteen.”

De eerste trips

Intussen heeft La Karavana de eerste trips onder de wielen. Vanwege corona besloten de dames in eerste instantie in Nederland te blijven en hebben ze twaalf reizen in evenzoveel provincies uitgezet. Elke reis met een eigen avontuurlijke touch, zoals klimmen op de hoogste klimtoren van Nederland in Groningen, zeilen op een 120 jaar oud schip in Zeeland en een bushcraft workshop in Overijssel. De reis langs de twaalf provincies in Nederland is nu afgerond. Jolisa: “De eerste trips waren echt top. We staan op mooie plekken, bij leuke mensen. We laten gasten Nederland actief ervaren. En ze zijn superblij. De sfeer is echt zoals wij het wilden. Samen koken, samen afwassen en samen sporten.”

Geromantiseerd

De start van het reizen betekent ook het einde van het tijdperk bij boer Dirk in Nieuw-Vennep. Hij gunde de klussers een plek op zijn erf, inclusief tips, gereedschap en de ruimte om dit project te starten. “Anderhalf jaar lang, vijf à zes dagen per week klussen. Heel bijzonder dat dit daar kon. Ik denk dat hij het ook wel jammer vindt. Hij vertelde dat er nog nooit iemand is geweest die in al die jaren op z’n erf iets heeft afgemaakt. We gaan hem missen.” En behalve Molenaar gaan ze nog een belangrijk persoon missen: Lisa besloot te stoppen, een grote tegenslag. “We zijn met z’n vieren gestart en wilden natuurlijk met z’n vieren de finish halen. Het hele project vergt heel veel tijd en er komt financieel voorlopig bijna niks voor terug. Uit de kosten komen blijkt al moeilijk. Wij drieën kunnen ons werk goed inplannen rond de bus. Voor Lisa was het lastiger om het te combineren met haar andere werkplannen en ze maakte zich zorgen en daar kreeg ze stress van.” En niet verwijtend: “Misschien had ze het ook iets geromantiseerd. De deur staat altijd voor haar open en ze heeft ook nog een paar reizen begeleid. Maar het runnen van de bus is nu aan ons drieën. En daar hebben we desondanks heel erg veel zin in.”

Op avontuur met La Karavana? 

La Karavana organiseert sinds augustus 2021 reizen in Nederland en trekt vanaf juni de wijde wereld in. De eerste reis buiten Nederland gaat naar Noorwegen. De focus ligt altijd op avontuurlijke reizen met onder andere kajakken, suppen en hiken. Er zijn negen bedden die los geboekt kunnen worden. Ook wordt de bus verhuurd aan groepen voor georganiseerde reizen of als accommodatie in het laagseizoen. In de winter staat de bus op camping Het Bos Roept in Slootdorp (sitecode 56578), Noord-Holland. Op deze natuurcamping is de bus dan te huur als accommodatie.  

Website: www.lakaravana.nl 
Instagram: @lakaravana  
Facebook: @joinlakaravana 

Een verrassend kunstwerk

Graffitiartiest Tymon de Laat heeft voor het kunstwerk op de dubbeldekker gezorgd. “Wat een te gek project! Dit is een droom die uitkomt.” La Karavana werd op het street art festival POW WOW voorzien van een paint job. “Ik deed wel eens auto’s, maar dit is wel even next level.” De Laat is groot liefhebber van Latijns-Amerika en Noord-Afrika en dat is goed te zien in zijn werk. Hij voegt elementen toe die een verhaal vertellen. Zoals hier een bedoeïenenvrouw, bergen op de achtergrond en kartelrandjes van een postzegel. De vier wisten niet wat het eindresultaat zou zijn en mochten alleen de artiest uitkiezen.

Het interieur van de bus is te bekijken via het Instagram account van La Karavana.