Loading navigation
Een veelbewogen eerste campertrip - Étretat en Brugge
Werkend voor de grootste camperclub van Europa, moet je minstens één keer (maar beter nog vele keren vaker) op camper avontuur zijn geweest. Met een ingepakte camper, onze stadsfietsen in de garage en een flinke dosis enthousiasme begonnen mijn vriend en ik, een half jaar na mijn indiensttreding bij Campercontact, dan ook aan ons eerste camper avontuur.
Het avontuur startte op woensdagmiddag einde werkdag al. Het moment dat ik voor het eerst plaatsnam op de bestuurdersstoel van een 6,5 meter lang voertuig en er in mijn eentje mee naar huis reed. Hier was ik, al geef ik dat niet graag toe, best wat gespannen voor. Het bleek al gauw dat die angst wat overtrokken was. Tuurlijk, zo’n camper is een stuk groter en zwaarder dan een personenauto en daar moet je rekening mee houden. Maar hé, zo’n campergaspedaal, -koppeling, -rem en -schakelpook, werken hetzelfde als die in een auto.
De baas van de NKC
Ondanks mijn prettige rijervaring de dag ervoor, startte vriendlief donderdagochtend als chauffeur. Ik gunde hem immers ook het gevoel ‘King of the road’ te zijn. Zes en half uur, een rustpauze en heel wat mooie landschappen later, kwamen we aan op onze bestemming: Camping Abijune nabij het Franse kustplaatsje Étretat.
Onze aankomst in de opvallende NKC Promocamper bleef niet onopgemerkt, want vrijwel meteen kregen we van twee Nederlandse kinderen de vraag of wij de baas waren van de NKC. Na een kort en bescheiden gesprek, waarin ik uitlegde dat ik ‘slechts een medewerker was’, vertrokken we met de camper naar de stad. De receptie van de camping bleek namelijk nog een uur gesloten te zijn.
Indrukwekkend mooie krijtrotsen
De camper stond nog niet geparkeerd of er joeg al een andere camper tegen onze buitenspiegel aan. Tijd om die in te klappen hadden we nog niet gehad. Gelukkig blijkt zo’n ding wel tegen een stootje te kunnen en was hij alleen omgeklapt, maar de schrik dat er iets kapot zou kunnen gaan zat er al goed in.
We zetten die gedachte snel opzij, aten wat in het centrum en achtervolgden de hordes andere toeristen de trappen op naar boven. Hoewel we er speciaal voor kwamen, werden we eenmaal boven verrast door de omvang en schoonheid van de krijtrotsen in de omgeving. Wat een prachtig uitzicht!
Met onze stadsfietsen door de bushbush
Vrijdagochtend ontwaakten we door de hitte van de zon die op het dak van de camper brandde. We hadden heerlijk geslapen en ontbeten, hoe kan het ook anders, met stokbrood en croissants. Dit beloofde een mooie dag te worden, waarbij we al fietsend de regio zouden verkennen.
Google Maps navigeerde ons een paadje in tussen de Franse landerijen dat steeds steiler naar beneden liep en meer en meer overwoekerd werd door varens, braamstruiken en brandnetels. Slechts een paar krassen op de benen en wat jeukende bultjes later stuitten we op het Operation Biting monument in Bruneval waar Britse soldaten in februari 1942 Duitse radars probeerden te stelen voor onderzoek.
Welkome verfrissende duik in zee
Na een korte geschiedenisles volgden we een smalle trap naar beneden dat ons naar een rustig strand leidde. Hier namen we wat vitamine D tot ons en bewonderden opnieuw de enorme krijtrotsen. Terug bij de fietsen bleek dat mijn stadsfiets niet bestand was tegen de hobbelige Franse landweggetjes vol keien: mijn band was lek! En de meegebrachte fietspomp ging ons hier niet bij helpen. Met het gevolg dat ik een uur in 35 graden en met een fiets aan de hand terugliep naar de camping. Over wegen die hier niet heel geschikt voor waren (lees: geen stoep, veel bochten en snel rijdend verkeer). Vriendlief fietste voorruit om mij tegemoet te komen rijden met de camper. Met camper, fiets met lekke band en twee oververhitte koppen, reden we vervolgens naar een strand verderop waar we onszelf trakteerden op een icecoupe en een verfrissende duik namen in zee.
Engel van een medewerkster
Die avond genoten we voor de tweede avond op rij van een barbecue maaltijd, waarna we ons opfristen en begonnen aan de wandeling naar het centrum. Al snel bleek de route ernaartoe niet zo geschikt te zijn voor voetgangers. We namen ons dan ook voor om voor de donkere terugweg een taxi te regelen. Een paar wijntjes verder bleken die alleen niet beschikbaar. Niet zo laat (het was inmiddels even na middernacht) en niet zonder reservering. Gelukkig was daar de zus van de eigenaar die ons met alle liefde terugreed naar de camping. Wij voelden ons erg bezwaard, maar kenden inmiddels de weg en zagen een wandeling door deze regenachtige nacht niet zitten. Daarom gingen we toch maar in op het aanbod van deze engel.
Het dieptepunt van de campertrip
Als je denkt dat we al genoeg hadden meegemaakt deze dagen, dan heb je het mis. Want we zijn er nog niet. Zaterdag, op weg van Le Tilleul (klein dorp bij Étretat) naar Brugge, heb ik namelijk Diesel getankt. In de watertank! Nu vraag je je natuurlijk af: hoe dan? In de hectiek van een druk tankstation in een onbekend land en als onervaren camperaar doe je gekke dingen.
De man voor ons bij het tankstation leek ook wat ‘tankproblemen’ te hebben, waardoor hij niet meteen kon tanken, daarnaast ziet de dop van de watertank er echt uit als een blauwe tankdop en zag ik geen alternatieve plek in de vorm van een klep of gat waar de slang in zou moeten. ‘Nou, dan maar in de watertank!’ Een actie waar nog lang over gesproken zal worden.
Nee, nu klink ik wat jolig en laconiek, maar dat was ik allesbehalve toen ik erachter kwam wat ik had gedaan. En nog baal ik dat dit mij is overkomen. Maar dan denk ik even aan een goede bekende van mij (sorry pap! 😉) die ooit benzine in een dieselauto heeft getankt: het kan altijd erger! Daarnaast weet ik één ding zeker, namelijk dat me dit niet nog eens gebeurt.
Benieuwd hoe je dit kunt oplossen? In deze video van ons moederbedrijf wordt het stap voor stap uitgelegd (Nederlandstalig).
Een bezoek aan de bierbrouwerij én wijnbar
Het duurde even voordat mijn humeur weer wat opfleurde, maar het mooie Brugge heeft me wel op andere gedachten kunnen zetten. Met zijn tweeën op één fiets vertrokken we zaterdagmiddag naar de opstapplaats van een rondvaartboot om vervolgens een ronde door de stad te lopen en een hapje te eten en te drinken bij bierbrouwerij de Halve maan. Die laatste verzorgd ook rondleidingen, maar die tour was bij mijn wederhelft al bekend waardoor wij deze links lieten liggen. Van de bierbrouwerij, liepen we door naar een terras op de Grote Markt en op de eigenlijke terugweg naar de fiets, kwamen we nog een aantrekkelijke wijnbar tegen. Hier hebben we nog wat wijntjes genuttigd voordat we terugkeerden naar ons tijdelijke huisje op wielen.
Home sweet home
Zondag, de vierde en laatste dag van ons camperavontuur, reden we via Terneuzen terug naar Utrecht. Eenmaal gezond en wel thuis, de camper uitgepakt en opnieuw aan de barbecue, keken we samen terug op onze veelbewogen eerste campertrip. En kwamen tot de conclusie dat we veel mooie dingen hebben gezien, ons goed hebben vermaakt en hebben genoten van al het Franse en Brugse lekkers. Maar of we ook echt dat campervirus te pakken hebben, daar zijn we nog niet helemaal uit.
Ons rest dus maar één taak: volgend jaar gaan we opnieuw op campertrip!
Met nieuwe zin én een heel stuk wijzer.
De vier leermomenten van deze eerste campertrip:
- Tank de juiste brandstof in een opening die ervoor bedoeld is (niet in de watertank!)
- Klap je buitenspiegels altijd zo snel mogelijk na het parkeren in.
- Neem een banden reparatieset mee als je van plan bent om te gaan fietsen. Of een reserveband.
- Verdiep je bij een avondwandeling naar een onbekende stad of dorp in de route (terug) en neem op zijn minst een zaklamp of hoofdlampjes mee.
Alarmerende Mobil Eye
Huur- of leen jij een camper en heb je zo’n apparaatje (links op de afbeelding) op het dashboard van de camper staan? Dan wil ik je even wijzen op de werking ervan. Want, ondanks dat deze ‘Mobil-Eye’ juist geïnstalleerd wordt om een veilige rijstijl te bevorderen en ongelukken te voorkomen, kun je enorm schrikken van het alarm dat het apparaat produceert als een auto jou inhaalt en te kort voor je invoegt.
Het duurde even voordat ik doorhad dat ‘het geluid’ het beste met mij voorhad en niet veroorzaakt werd door naderend onheil in de vorm van brandende lampjes op het dashboard.
