Afrader. Toen we aankwamen waren drie van de vier plekken bezet door “vaste” bewoners met campers die zo te zien hun laatste kilometers intussen wel hadden gemaakt. Van de enige vrije plek werden we door de aanwezigen, pilsje in de hand, weggebonjourd. De bewoner van die plek was uit eten maar zou weldra terugkomen om “zijn” plek weer op te eisen. We zijn niet gebleven, dat spreekt vanzelf.